Kendimi uyutmak istiyorum. Kucağıma alıp okşamak biraz. Kendi şefkatimden kediye dönmek istiyorum. Çok mu zor bu söylediğim sevgili okur?
35 dakika önce yeni bir gün başladı. Kafamda bir intikam düşüncesi dönüp duruyor. Benim kafam böyledir biraz, tilkiler dolandırmayı pek sever içinde niyeyse. Ha, ben intikam alabilecek biri değilim. Ama bunu bana düşündürebilmiş insanı da belki kutlamak lazım. Plaket, flama, madalyon, bi'şey! Zira, baya baya içimden bi'şey yapmak geldi. Şöyle düşünüyorum: Beni kırma hakkını kendinde gören herkesle "görüşmeme" hakkım vardır. Bu şartlarda kimse arkamda sıçıp sıvamasın! Sussun ya! Sussun istiyorum. Sus kardeşim! Yedin bi' bok, edebinle defol git. Ha bak, bu kadar da sinirliyim gece gece.Halbuki yeni bir gün başladı bundan 42 dakika önce.
Epey zamandır bu konu kafamda dönmekte ve ben bloguma bu saçmalıkları yazmamakta direnmekteyim. Bu akşam dayanamadım. Düşündüm düşündüm. Neyse öyle işte.
Ama güzel olan nedir bilir misin sevgili okur? Ben hayatta kimseye kötü bir söz etmemmişimdir. Böyledir yani.
bence sakinleş ve sakince içinde ne varsa söle. Bilsin yaptğını. Hem birşeyi ne kdr sakin sölersen o kadar ağırına gider sölediklerin.şimdilik sadece sakinleşmeye çalş snra istediğin kdr ağır konuşursun.yani bnce :)
YanıtlaSilhehe. sağ olasın. ama o evreyi çoktaaaaan geçtik. sakin olamadım, olmam da. birkaç kez aynı şeyi hoş görmüş olmak da ağır bir şey.
YanıtlaSil