Ey insan!Ahmet Hamdi Tanpınar ne şahane adam. Değil mi? "Yaşadığım Gibi" kitabındaki bir yazısına dikkatimi çeken çok sevgili iş arkadaşım sayesinde az evvel tanıştığım şu cânım cümlesini sana okuyasım geldi! Dostoyevski ile tanıştığı zamanı anlatırken diyor ki(Farz et ki okuyorum. Öhöm Öhöm! ) :
"İnsan ızdırabıyla temasın sıcaklığı her sahifede sanki kabuğumu çatlatacak şekilde beni genişletiyordu"
Demek ki neymiş, insanı genişleten şey, eğitim ordumuzun ezberlettiği "bilgi yığını" değil de, "insan ızdırabına temas"mış. İnsanı anlamakmış, hadi bilemedin, anlamaya çalışmak!
Aaaaaah ah. Bazen bu kuşlar uçuyor be.
(Cemal Süreya'nın "Hayat kısa, kuşlar uçuyor" dizesiyle kavga etmiştim de geçen gün. Şöyle demiştim: "Hayat kısa filan değil, neredeyse sonsuz. Ve kuş mudur ne boktur. Uçtuğu falan yok onun da". Şimdi işte Tanpınar dünyanın bütün güzel kuşlarını serbest bıraktı nazarımda. Bir anlığına da olsa. Hoş, bir andan fazla süren ne var zamanda?)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder