365 İçin: Çocuk Ş.'ye Açık Mektup

Sevgili Ş. ,
Büyük ihtimalle 1984 yılının yazında, herhangi bir gündesin. Babanın eli arkanda, keyfin yerinde. Yazık ki sana bu keyfi veren bilinçsizliğin, sen bunun da ayırdında değilsin. Sözlerim sana ukalalık gibi gelmesin. Şefkatli bir abla say beni, şimdilik. Gerçeği açıklayana kadar.

Senin okuma yazma öğrenmene daha çok var. Bir kızı ilk kez beğenmene. Yerçekiminin ne olduğunu öğrenmene. Bilgisayar diye bir şey görmene. Hayatında ilk defa bira içmene. O sıkıntılı ortaokul senesine ve arkasından gelecek huzura, daha epey var. "Tutunamayanlar"ı okumana, okudukça küçük dilini yutmana da daha çok var. Sen üzerinde pembe kadife bir takımla, bir yaz günü babanın eli arkanda diye keyiftesin çocuk. Ne iyisin, ne güzelsin.

Bugün, benim benim bulunduğum zaman: 5 Haziran 2011. Vuuğ. Bilimkurgu şeysi gibi. (Bilimkurgu çok önemli bir detay olmayabilir, zamanı gelince onu da öğrenirsin!). Tam 27 koca sene var aramızda.

Seni hayatımda ilk defa 5 Haziran 2010'da Kadıköy'de gördüm. Sonra birlikte bulunduğumuz yerler listesi uzadı. Yaptığımız şeyler. Gördüğümüz hayvanlıklar, parıl parıl yanan onca güzelliğe beraber duyduğumuz hayranlıklar. Bir şey karşısında susup, donup salak salak birbirimize bakmalar. Sevgili Ş., biraz çenesi düşük bir insan olduğum için lafı uzatıyorum. Ama beni anladığını umarım! Ben, sevgili Ş., hayatımda ilk defa 365 gün evvel görmüştüm seni. Ve o zamandan bu yana, insanlarca boğazıma dizilen her lokmayı sırtımı sıvazlamanla yuttum; verdiğin suyla kendime geldim. Nefes aldım, bir "Oh!" dedim. yanılıyorsam da, artık yalnız yanılmıyordum. Bu ne demek, sen daha bilmezsin.

Ben mutluyum sevgili Ş. Ve benim gibi birinin mutluyum diyebilmesinde, bilmezsin ne acayip çalkantılar var.

26 sene sonra görüşmek üzere. Esen kal çocuk! Bildiğim bütün duaları sana öğretmeye geleceğim.