Kemiren ses kemiren ses!
Neden dişlerin bu kadar büyük?
Korku, evet, dedim ben
Neden ama ve kimden
Mengeneye girdi artık güzel kafan ey insan
Yalnızlıktan bir yere kaçarım sanıyorsan
-Uhh, burada acıyabilir-
Evet, yalnızlıktan bir yerlere kaçarım,
Uzak bir ülkeye ben de göçerim,
Şiirler okur, şaraplar içer, sabrederim sanıyorsan
Ciddi ciddi sanıyorsan bunların her birini
Bunlar senin güzelimmmm sanrılarınsa
Burada canın, acıyabilir gerçekten:
Çok yanlış bir alemdesin zira sen.
Yalnızlıktan bir yerlere kaçmayı
O çiçekli damlardan “Pırrrr!” diyerek uçmayı,
Açmayı sonra da kutuyu,
Ve tabii, bilirsin ya, söyletmeyi kötüyü.
Bunları sen ey insan,
Kolay işler mi sandın.
Bu akşam yalnızlık üzerine düşündüm ben. Peşimde kovalayan bir kötü ruh olduğu zamanları. Kahvemi içerken tavanıma gözüm daldığında bir anne eli olduğu zamanları. Kafamı bulandırdığı, durup dururken kıvrandırdığı gece yarılarını, uyku öncelerini, rüya ortalarını. “Neyin var ki şimdi” diye soranları. Cevap olamayacak mızırdanmaları emmekten hiç kurumayan dudaklarımı. Düşündüm de biraz, bir sıkıntımı daha keşifle yaklaştım kendime.
O değil de, bu insanların başına bela olmuşluk kötü.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder